MAVİŞ'E HİTABEN…

MAVÝÞ’E HÝTABEN…

Yolumuz uzun, vaktimiz dar.
Sevdalar bir uçurum, bir tipi, bir fýrtýna, bir kar.
Amma zaten hayat bir muamma...
Gel ey dost þu yaralarý, bir ben sarayým bir de sen sar.

Oturdum dediðin gibi masanýn diðer ucuna.
Bilmeden girmiþim hayallerinin arasýna.
Üzüldüm bir yerde dost;
Çünkü ben hayallerimi de kaybetmiþim geçtiðim yollarda.
Ve sevindim senin adýna;
Yalnýzlýðýnda da olsa hayallerin yanýnda.

Nereye bastýðýný kim bilebilir ki hayat yolunda.
Dehlizler var herkesin saðýnda, solunda.
Aðýr aksak sonuna doðru yürürken hayatý,
Yoksa bir baþ omuzunda,
Ve yoksa kimse girecek koluna;
Ýþte o zaman ister istemez tükenir insanda,
Yalnýzlýðýnda.

Acýyý tatmak zorundadýr çocuklarda.
Onlarda büyüyecek ve kirlenecek dünyalarý.
Bizimdi kirlettiðimiz dünyalarýmýz.
Oyunun kuralý bu ne yapsak çaresiziz.

Melekler var mý bilmem.
Ama bence meleði de þeytaný da
Ýnsanlarda aramalý.
Aranacaksa eðer bir yerlerde,
Hem melek hem de þeytan
Ýçimizde olmali.

Herkes hayatýndan þikayet ediyor.
Hayat zaten ateþten bir gömlek.
Benimkiyse bazen üstüme bol geliyor.
Ey dost içkim tükenmek üzere, sigaram bitiyor..!

Çimenleri seversin, yýldýzlara özlemin var benim gibi.
Ve bilirsin ki hepimiz ayný mayadan yoðrulmuþuz.
Ve unutma ki yýldýz da sensin çimen de.
Gemi de sensin deniz de.
Kaptan da sensin dümen de..!

Ey dost sigaram bitti, içkim tükendi..!
Lakin hayat devam etmekte olabildiðince...

Sen hayallerini giyin yine üzerine.
Ve sýký sýký sarýl onlara sakýn býrakma.
Kapat gözlerini, üþütme hayallerini.
Ek umutlarýný yine gönül bahçene
... ve uzat ellerini geleceðine...

Yolumuz uzun, vaktimiz daralmakta..

Bir daha görüþene/yazýþana dek,
kal saðlýcakla…

Offenburg 10. Haziran 2007
Kadri Can Pehlivan
Sosyal Medyada Paylaşın: