MAHKEME-İ KÜBRA

Unutmak mý kolay unutulmazý sevince ?
Yoksa kavuþamamak mý zor araya mesafe girince?
Sevgiye seninle inanmýþtým ben imkansýzým olduðunu bile bile
Belki beni ayakta tutan sebebti bu korkardým dile getirmeye
Belki bu yüzden sarmýþtý sönmeyen ateþler dört bir yanýmý
Belki bu acý dindiririrdi tufan misali gözyaþýmý
Belki bu acý alevlendirirdi Mecnun emsali aþkýmý
Ama ne Nuh Tufaný söndürmeye yeterdi içimdeki kývýlcýmý
Ne de Ýbrahim Ateþi korkuturdu bu aþka olan inancýmý

Teslim olmak mý kolay týrpanlý bekçiye bir baþýna?
Yoksa uzanmak mý zor sereserpe musalla taþýna?
Zarar vermek istermiydim sence, böyle severken sana?
Söyle verirmiydim iki dünya bir olsa da ?
Yüreðim saçýnýn bir telini inciteceðini anlasa
Söyle karþý gelirmiydi silah dayadýðýmda baþýna?
Biliyorum ki en fazla on sene sonra kalbim tekrar aralanacak
Ama ardýna kadar aralansa da hiçbiri senin gibi olmayacak
"On sene azmý ?" diyeceksin belki, sakýn fazla sanma !
Unutmak için belki az, unutulmak içinse yeterince fazla

Belki kapanmayacak artýk gönlüme hunharca attýðýn çizik
Öyle bir çizik ki hem derin hem incecik
Dayanacak gücüm kalmadý; yaþatsýn beni bir nefeslik
Mahkeme-i Kübra’ya mesafem azdan biraz fazla, fazladan biraz eksik
"Ne zaman yaklaþtýn ki? " diye soracak olursan kýzýl gelincik
Senin yüzünden onsekiz senelik ömrü onsekiz dakikada tükettik !
Sosyal Medyada Paylaşın: