Kar yaðýyor, Yaðdýkça ne kadar masum Ýstanbul... Her þey ne kadar saf... Yað kar, sen hep yað, Götür içimizdeki karalarý, Beyaza boya siyahlarý. Coþsun doða, arýnsýn karanlýktan, Temize çýkar bu dünyayý sil baþtan... Býrak desinler sana esaret, Aldýrma, kýrýlma hadi biraz cesaret. Yað üstüme, götür aðýrlýðý, Sensin aslýnda hepimizin en güzel sýðýnaðý. Bu yýl kal biraz daha fazla, Nasýlsa gideceksin bahara on kala... Gidiyorsun öyle mi,,elbette git tabi, Ama çabuk dön,, çok özletme kendini...:) Sosyal Medyada Paylaşın:
derya54 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.