Baþýmý iki elimin arasýna aldým, düþünüyorum,
Aslýnda düþünmek de deðil bu, bekliyorum,
Zihnimin kendine döneceði bir aný, mümkünse,
Kendi haline býrakýrým yine, geri dönmezse…
Dünya hali bu, kimi ikilemlerle geçip gidiyor,
Ondan geriye kalan her neyse o da bilinmiyor,
Anlýk titreþimlerle yaþanan bir hayat olmalý bu,
Öncesi ve sonrasý belirsiz, yaþamak bir tabu…
Yine akþam oldu, sonra gece ve arkasýndan da,
Yeni bir gün baþlayacak, Allah kýsmet ederse,
Yine oturup bakacaðým, olduðum yerden dünyaya,
Yine akþam olacak, günler böyle geçip giderse…
Yaþamak güzel aslýnda, düþüncelere dalmazsak,
Bir kuþ gibi özgür, bir kedi gibi kararlý olursak,
Martýlarla kargalarý söylemeden geçmek olmaz,
Sýðýrcýklarla serçeler saymazsak hayat anlaþýlmaz…
Hepsinin bir yeri var gönlümde, zengindir orasý,
Biri girdiðinde bir baþkasýna da yer açýlýr kýsacasý,
Hep birlikte yaþýyoruz gönlümün derinliklerinde,
Umarým yine buluþuruz, birlikte oluruz ahrette de…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.