Sevi Yolcuları
Yaþam
bir trense nasýl
sevgi de öyle
bir uzun yol yolcusudur
_gerçekse_
ara duraklarý bilmez
son duraklarda hep
O da
zorunlu olduðundan iner
her ara durak bir ayrýlýktýr
çokçasý ölüme benzer
bunu her yolcu bilir de
birileri hep iner gene de
her ara durak bin anýyý
hep ayný adý taþýr genellikle
’Umut Duraðý’ndan binenler
’Yazgý Duraðý’nda inerler
belki bu yüzden-kimbilir-
bir kez olsun biner herkes
belki bu yüzden yanlýþlýklar
ki yazgýsýný kendi belirler herkes
her durak bir eriþmedir
herkes bunu da bilir
bilir de kimse söylemez kimseye
umar yalnýzca.Ben bile...
ya o tren hiç geri dönmez
ya herkes memnun bilinmez...
her ne hikmetse
kimse bindiði durakta inemez
bir elin parmaklarý kadar
daha az belki
bir Kerem, bir Ferhat, bir Mecnun
bir METÝN YALTI belki...
birileri ya hiç binemez
ya da bindikleri durakta iner
bir Aslý, bir Þirin, bir leyla
bir AYLA YALTI (MERÝÇ) belki...
sanki hep birinci mevkii de
yolcudurlar ki onlar
hemen herkesçe tanýnýrlar
1983
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.