KENTLEŞME-4

KENTLEÞME-4

Bakýrköy Kartaltepe Mahallesi meskenim
Beyazýta derse gidip gelmekteyim
Terbiyesizliðimden deðil asla
Otobüste ihtiyara yer vermeyiþim
Aþýrý yorgun oluyorum final zamaný
Sýnavým berbat geçmiþ, asabým bozuk
Sevgilimi görememiþim üstelik
Onu görmem kalmýþ baþka bahara
Aklýma mý geliyor yer vermek ihtiyara

Trafik tek kelimeyle bir keþmekeþ
Özellikle iþ ve okul çýkýþlarýnda
Ne eziyetlerle, badirelerle atlattým
Oncaðýz karakýþlarý ben bu þehirde
Sýrtýmda palto yok, delik ayakkabý
Ýçimi yaksa da o masum bakýþlarý
Saldým rezilliðin önünü deryalara
Ýtiraf ediyorum yer vermedim ihtiyara

Bu þehrin ihtiyarlarý da bir âlem yahu
Ýþleri güçleri yok, yatmaktan sýkýlýyorlar
Gezinmeye çýkýyorlar akýllarýnca
Belediye otobüsü dolu hýncahýnç
Kokona karýlarda zaten bir kasýnç
Kaptan stresten yemekte kafayý
Ýki saatte geçtik ancak Çapayý
Ýsterseniz lanetleyip yüzüme çalýn kara
Evet söylüyorum iþte yer vermedim ihtiyara

Beyazýt-Bakýrköy arasý mesafe uzun
Belki yeri deðil diyeceksiniz uykunun
Ama gözünün içine bakaraktan da
Mala yatmak yakýþýk almýyor ki
Söyledim ya anam aðlar, iflahým kesilir
Yorgunluktan vallah ölesim gelir
O malum sýnav dönemlerinde
Ýlk durakta peþ peþe kaç otobüsü
Pas geçerim, kaçýrýrým bile bile
Sýrf bir koltuða oturabileyim diye
Ýþte bu yüzden yüzümü döndüm duvara
Ve yer vermedim o ihtiyara

Trafik bir takýlýr pir takýlýr çapada
“Of amanlar”, “kahretsinler” uçuþuyor havada
Bense seni düþünürüm çoðu zaman
Dizeler dizerim, kafiyeler ararým hemen
Bulamazsam acayip caným sýkýlýr
Aranýrken gözüm tabelalara takýlýr
O kadar sýk ve uzun süreli ki durkalklar
Mecburen gözüme takýlýverir bazý haltlar
O kadar ki hiç iþim olmayacaðý halde
Karþýdaki “Ýkisi Birden” sinemasýndaki
Filmlerin dahi ezberlerim isimlerini

Ben sýra dýþý þeylerle uðraþmayý severim
Mesleðim gereði her bir þeyi merak ederim
Bazen bana uymayanlarý da aklýmda tutuyorum
O deðil dostlar dalga geçip duruyorlar
Ne iþ þair nerden biliyorsun bunlarý
Yakalansam da bazen hep kaçtýðým radara
Velhasýl yer vermedim ihtiyara

Be ihtiyar ne iþin var, otur çölünde
Ne var yani, her zamanki Eminönü’nde
Derdim içimden o sýkýþýk zamanlarda
Belki oda kendince diyordu bana
Hey saygýsýz okumanda nedir mana
Bak ki hele þuna, ayaða kalkýp da
Yer veriyor mu büyüðüne dana
Bunlarýn hepsini yüzüme de dese
Ukalalýk edip cevap verecek deðildim hâþâ
Haklýydý adam, yer vermedim ihtiyara

Kaç ramazan ezanlarý otobüste duymuþum
Parçalanagelen bir parça pide ile doymuþum
Daha halisini inan yemedi bu mide
Ziyafetten, þölenden öte idi beklide
Yorgunluktan süzülen gözlerimde
Azýcýk insanlýk kalmýþ olmalý derinlerde bir yerde
Ýhtiyara yer vermek geçiyordu ama içimden
Ýnan dizimde kalkmak için kalmamýþ derman
Çoktan unutmuþtur eminim öznesi
Benimse içimde kalmýþ bir yara
Keþke ah keþke yer vermiþ olsaydým o ihtiyara

Ýhsan POLAT 29.01.2010 Ýspir

Sosyal Medyada Paylaşın: