Şu Ezanlar ki...

Elin açýk, baþýn açýk
Yürüdük hep ileri.
Üçgün dedik dört güne ekledik,
Geldi geçti dünya günü,
Zaman doldu, almadan bir tek öðüdü.

Çoðumuz bilmeden geçti bu çaðda
Görürken gözleri duyarken kulaðý
Dört duvar oldu gerçeðe;
Sýrt döndü geçti,
Alemin var oluþ sebebini bilmedi.

Herþeyin bir son noktasý olduðu gör.
Hey nefsimin akýllanmaz yaramaz yaný
Sus ve dinle...
Gök kubbe inliyor ezan sesleriyle.
Yürü o hantal kalbini alarak yanýna
Çarmýða ger þeytani düþünceleri,
Deðdikçe alnýn secdeye
Yükselsin mana yanýn
Bil önünde eðildiðin gerçek
Seni en güzele erdirecek.

Ah bu sözlerim kime;
Bir ben var, benden içeri,
Duyar duymaz ama,
Kaderin tokatý serttir, iyi dinle bunlarý
Sakýn, körle yatýp þaþý kalkma.

Gün bu gün,
Hey göklerin derinliklerinde
Kaybolan amaç.
Yokla kendini bil,
Bu çýkmazlara saplanan heves
Ýnan seni hiçbir yere götürmeyecek;
Fakat ne zaman zül içinden çekip
Alýrsan fýtratýný
Daldýrýp tertemiz furkan içerisinde yýkarsan
O zaman yükselir ruhun, bu ceset yanýndan.

(Ocak 2010)
Sosyal Medyada Paylaşın: