Gün aðarýyor, salýnmýþ umut ýþýklarý, Hoþ bir seda yankýlanmakta gök kubbede, Titreyen kalplerle, açýlmýþ eller semaya, Hissiyatýn kýyamýyla, dudaklar da duaya, Günahkâr gözlerden, süzülmekte ýlýk yaþlar. Seher yeli esmekte, ruh güzellikler yanýnda, Serçeler, güvercinler, bülbüller zikrin son anýnda, Bir ahenk ki, kýyamýn en müstesna zamanýnda… Nefs yerlerde, zaman mahkûmu olmaktan uzak, Gönüllerde koca bir iman ki, þeytan kuramaz tuzak, Daldýkça dalar, koþtukça koþarsýn vuslata doðru þafakla…
Þafak; artýk yýldýzlarla, ayýn veda vaktidir, Bu an ruhumun okþandýðý, kalbimin ahdidir, Çileyle hüznün, aþkla sevginin kavuþma vaktidir… Ýlahi aþkla, mana âlemine koþuyor mahlûkat, Ben, bana olmuþum benlikten öyle ki, ýrak… Bu bir sevdadýr ki, gün baþlangýcýyla ayakta, Gönlüme düþmüþ olan yangýn baþlamýþ þafakta, Gün güne, ay aya, yýl yýla tüm hýzýyla koþmakta, Beden, nefisle doðum sancýlarý içersinde kývranmakta… Gece, karabasanýyla sýrtýmýzdan düþmüþ, Güneþ, yeni bir güne ahengiyle selam durmakta… Bu ne ihtiþamlý, mutlu þafak vaktidir ki, Duygu yüklü gönüller, huzurla yola koyulmakta…
Sosyal Medyada Paylaşın:
yahya demeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.