Düþer kapkara bulutlardan Yerin baðrýna yaðmur, Bu sýrada sanki, susuverir yer Göðün sýrrýný bilir gibi. Karanlýk iner þehrin üstüne, sessizlik çöker Duyulmaz sesi, bir ölü gibidir þehir.
Sonra bir ýþýk doðar gündüze Gökyüzü aydýnlanýr, nurlanýr. Lütfederse gökyüzü, þehirde aydýnlanýr…
Yok ama yok, gökyüzü küskün Kara bulutlar sardýkça sarmakta ortalýðý Yaðar yaðmur, göðün gözyaþlarýdýr. Ýnce ince yaðdýkça doða uyanýr Göllerin suyu artar, aðaçlar yeþillenir Yeryüzü yenilenir kâinata can gelir.
Bitek karanlýða gömülen þehir Birde ona mahkûm yaþayanlar buna saðýr kalýr.
(.............)
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryemzemerot Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.