SEN GİDİNCE
Sen gidince öyle yandý ki caným
Ýçimde ki alev sönmek bilmiyor
Sanki damarlarýmda dondu kaným
Kalbimdeki acý dinmek bilmiyor
Son defa gözlerime baktýðýn an
Beynime sýçradý damla, damla kan
Saatler sustu, o an durdu zaman
Geceler sabaha dönmek bilmiyor
Evim, odam her yere doldu kahýr
Sensiz cehenneme döndü bu þehir
Gözümde ki yaþlardan oldu nehir
Ellerim havadan inmek bilmiyor
Kapým çalýnmadý, telefon sustu
Gülücükler öldü tebessüm küstü
Her rüyamý karabasanlar bastý
Ocaðým söndü de yanmak bilmiyor
Lokmalar boðazýma dizildiler
Yetim kaldý gözlerim süzüldüler
Ne de derdimi hekimler bildiler
Gözüm hayaline kanmak bilmiyor
Sen gideli tadým tuzum olmadý
Ciðerlerim bile nefes almadý
Mevsimler deðiþti yazlar kalmadý
Necati yolundan dönmek bilmiyor
Necati KEÇELÝ
ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.