GİTME

Kaybetmiþler kalabalýðýnýn ön saflarýnda,
Yalnýzlýðýn konserini dinliyorum,
Bak sana yazýlmýþ bütün þarkýlar,
Ne güzel de çalýyor kimsesizliðin gitarý...
Gözlerim dehþetini gördü,
Apansýz gidiþinin...
Ruhuma batýrdýðýn paslý çivi,
Þimdi kalbime kan damlatýyor...
Yalnýzlýk hala senin þarkýlarýný söylüyor,
Sahne sessizliðinle ses kazanýyor,
Ve ihanet tokmaðý davula vuruyor...
Beni bu kez kurtarmak için bir mucize gerek,
Ve kurtarýcým az önce bu þehirden ayrýldý,
Yalnýz kaldým acýlar þehrinde,
Ve sensiz kaldým bu kentte...
Giderek yavaþlýyor yüreðimin atýþlarý,
Ve adým seslerin çýnlýyor kulaklarýmda...
Kurtuluþun peþindeyim,
Bir meleðin ýþýðý gibi,
Parlayacaðýný düþünüyordum bunun,
Ama melekler bu þehri terk etti,
Ve kurtuluþ, bu geceki son trene,
Bindi ve gitti...
Adil olmadýðýna inandýn herþeyin,
Bir insanýn topraðý teperken,
Bir kuþun uçmasýný adil bulmadýn...
Bak þimdi ise,
Ben topraðý eziyorum,
Sense baþka diyarlara uçuyorsun,
Ýzin ver kanatlarýný kesmeme,
Ve gitme,
Ýzin ver yüreðine,
Çünkü O direnmek istiyor,
Bir mucizeyle birlikte...

Ömer DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: