KAYBETME YOLUNU.

Öterdi bahçemde, her seher tuti.
Gönlüm bir hoþ olur, olurdum muti.
Sonra viraneye, döndü baðlarým.
Soldu gülüzarým, bende aðlarým.

Can evime yýðdým, Hakk sevgisini.
Öderim Rabbime, can vergisini.
Bilirim bu dünya, bir imtihandýr.
Kullarý kurtaran, ancak imandýr.

Kimine çok zordur, kimine kolay.
Kimine han verir, kimine saray.
Kimi düðün dernek, kimisi aðlar.
Nice dilberlere, yer oldu mezar.

Erenler evliya, sevgi ehlidir.
Nurludur yüzleri, onlar bellidir.
Mevlana Yunus dur, Hacý Velidir.
Ýstisnasýz pirler, Kuran ehlidir.

Bizlerde geçseydik, dergah baðýndan.
Ýcazet alýrdýk, rahmet daðýndan.
Kabir bahçesinde, olurduk kutlu.
Ýman kurtaranlar, oluyor mutlu.

Ýþte Türkmendaðlý, gizemler burda.
Yanmasýn insanlar, ateþle korda.
Hazýrlan sorguda, kalma sen zorda.
Kaybetme yolunu, tipide karda.

HÝLMÝ CAN.
18.OCAK.2010.

(2571)
TUTÝ : Güzel öten kuþ. (Osmanlý lügati.)
MUTÝ: Ýtaatli terbiyeli. (Osmanlý lügati.)

Sosyal Medyada Paylaşın: