AFFET ÇOCUK

Gözümün içine bak çocuk!
Sýkýlmadan.
Utanmadan.
Boynunu bükmeden.
Sýrtýný dönmeden.

Gözümün içine bak,
Tüm asaletinle,
Tüm çocuksuluðunla,
Tüm kalbinle.

Elimden ne gelir,
Sana sarýlmayý istemekten baþka..
Sana sýcacýk bir sine,
Þefkat dolu, bir baþ okþamasýndan baþka..
Sana elimden ne gelir Çocuk,
Dua etmekten baþka!

Derdin ile hemhal olamadýk,
Olmuyoruz.
Ne gördüðümüz var,
Pantolonunda ki yamalarý,
Ne de çýplak ayaklarýný.
Bizim kalbimiz yamalý
Bunu bile fark edemedik.

Ahh çocuk,
Gözlerimin içine bak!
Çok korktun mu söyle,
Uçurtmanýn kanatlarý kýrýlýrken.

Yoksa, senin uçurtman bile olmadý mý?
Hiç pamuk þekeri yemedin mi yoksa?
Hiç naz yapmadýn mý annene?
Baban ile miskette mi oynamadýn yoksa?
Gök gürültüsü,
Hiç bir þey mi?
Onca gürültü arasýnda?

Gel çocuk, tut elimi…
Ellerim ulaþmýyor mu sana?
Bilemedim çocuk,
Nasýl kurtaracaðýmý.
Nasýl bu heyuladan,
Alýp çýkartacaðýmý.
Ve nasýl siper edeceðimi,
O nazenin kalbine
Ýsabet edenleri.
Bilemedim affet çocuk.

Mahmur vakitlerde
Bir siluet gibi…
Geçiyorsun göz hizalarýmdan.
Yanýlsama deðil,
Rüya hiç deðil!
Vicdanlar yönetmen olmuþ,
Ben kameraman
Sen baþroldesin.
Dünya seyirci.

Gözlerimin içine bak çocuk!
Bu sefer bak!
Belki bir vicdanýn daha içine,
Konuk olmayý becerirsin.

Bilemedik, Affet çocuk!
Affet!! Ne olur?


Sosyal Medyada Paylaşın: