FINDIĞIN DİLİNDEN
(SARICAKAYA-23.09.2004)
Dolaþtým Ordu’nun Fatsa Elini;
Fýndýðý dalýnda sararýp, solmuþ..
Ünye’nin duvaklý, telli gelini,
“Kýtaldý” diyorlar; evvelce bolmuþ..
Fýndýk dalda, toplayaný az imiþ.
Yüzler gülmez; ne acýlý yaz imiþ..
Oðlan yaslý, kýzýn iþi naz imiþ...
Söz keseli bilinmez kaç yýl olmuþ...
Düþmeyince yere fýndýk yapraðý;
Kim neylesin evde höllük topraðý...
Höllük eler, analarýn uðraðý,
Ýzleri silinmiþ, geçilmez yolmuþ..
Fýndýðý kökünden kökleyen eller..!
Tuttuðu topraðý savurdu yeller,
Sürüdü, denize götürdü seller..
Ýntizâr dileði Rahmân’ý bulmuþ...
Fýndýk ah etti; duymadý beyler:
“Ocaðým daðýtma! Yýl, yýlý eyler..
Duymazsan ahýmý; gör Mevlâm neyler”
Hýçkýrýk genizde, gözleri dolmuþ..!!
Fýndýðýn dilinden anladý kalem..
Dallý Mustafa’yla bölüþtü elem..
Yollarýn gözletme, halvete gelem..
Arz edin dostlara; halimiz n’olmuþ...
Mustafa SUNA
Sarýcakaya Ýmam-Hatip Lisesi Meslek Dersleri Öðret./ ESK.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.