Sen köyü atýp gittiðinden günden beri.
Çay dere þarýl þarýl akmýyor gurban.
Aþikar evlendir diyor, yýrtýldý yüzdeki deri.
Gençler ayakkabýya çivi çakmýyor gurban.
Kalmadý köyün o bildiðin neþesi.
Yetmiyor ötmeye horozun nefesi.
Kabus oldu ekmekçinin korna sesi.
Kimse artýk fýrýn yakmýyor gurban
Düðün olunca bütün köylü oynardý.
Ölüm olunca hep beraber yanardý.
Þehirde dostluk ölmüþ diye kýnardý.
Kimse komþu kapýsýndan bakmýyor gurban
Kerpiç ev,yazýn serin kýþýn sýcak olurdu.
Bostanda döl olur,tevek olur,ocak olurdu.
Helanýn kabaðý tam bir kucak olurdu.
Artýk þememeler bile kokmuyor gurban
Beðenilmiyor Birinci Bafra türü cigara.
Ömer diye hitap ediliyor bildiðimizOmara.
Eskiden Menderesli halý taktýðýmýz duvara.
Kimse artýk kuran bile takmýyor gurban
Gölge ne güzel çalýþmaya yok derman.
Elden düþeli çok oldu yün ile kirman.
Ayný gün tarlada bitiyor artýk harman.
Kimse sapý harman yerine yýkmýyor gurban.
Unutuldu þinikler.kulaçlar adýmlar.
Parayla artýk komþuya yapýlan yardýmlar.
Yýllar oldu sayadan sýyrýlalý kadýnlar.
Kimsenin bileðini kolcak sýkmýyor gurban.
Kuzine üstünde güðüm fokur fokurdu.
Kýzlar gelinler heybe kilim dokurdu.
Hoca efendi þerefede ezan okurdu.
Artýk imam minareye çýkmýyor gurban.
Kabakçý der sözlerimde yoktur horata.
Üç dönümlük pancara devlet koydu kota.
Çýkanýda verdik tohuma gübreye mazota
Artýk köylü arpa bile ekmiyor gurban
Hakiki kabakçý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.