Düşengeç...
Anlayamadýn yine
Senin kahrýndan batmýþtý güneþ
Ve küresel ýsýnma zannettiler iç sýkýntýsýný
Canýmýz sýkýldý bütün buzullar eridi
Bütün ormanlar kendini yaktý bu gece
Sen uykunda kâbus gördün diye
Haber bültenleri mangalcý ziyafeti sandýlar
Ve sürmanþet vermediler sensizliði...
Sen aynadayken hani demiþtim ya
Bakmayý bilmiyorsun gökyüzüne
Bakabilseydin görecektin
Kâinatýn kalbini
Ürkememiþtin bile
Gördüklerin kadarla sýnýrlý hep kaybettiðin
Pencerene bu sefer yeminliydi düþebilmeye
Bir yaðmur damlasý buharlaþýp gelmiþ gözyaþýmdan
Soluðun olmaya adamýþtý kendini bir yudum oksijen parçasý
Son selamlaþmamýzdaki týkanýk bir iç çekiþime özenip
Ve bir yakamoz en yakýn bir deniz penceresinden kaçýp
Senin en sevdiðin bir þarkýnda adýnýn geçmesini bekleyecekti içinden söylediðin
Az sonra tükenecekte olsa
Ve az sonra söneceðini bile bile bir ateþ böceði
Pencerenin saçaðýnda son nefesini bir rengini göstermeye çalýþan
Menekþenin dalýna týrmanmýþ
Gözlerine son bir kez yanmaya çalýþýrken can veriyordu
Az önce gücü yetmemiþ gölgende uyumaya
Bir ipek böceðinin baþucuna anlarsýn diye býraktýðý
Sevdasýnýn yarasýný anlatan kozasýnýn yanýnda
Ve biz bütün kâinatla beraber her gece senin için öldük
Sen her yeni sabaha uyanýrken,
Yeter ki anla diye bir gün aþký…
Ve
Haber bültenleri
Sürmanþet vermediler
Düþleri ve ötesini…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.