ŞEHİDE DESTAN.

Destanlar yazdým, ben þehitlerime.
Dualar yollarým, meyyitlerime.
Bu kutsal toprakta, kan kemik et var.
Onlara yollarýz, hep fatihalar.

Malazgirtle birlik, þehitler verdik.
Selçuklu Osmanlý, bugüne geldik.
Üç kýta üstünde, en büyük bizdik.
Kaldý Anadolum, onla sevindik.

Onu da istila etti, düþmanlar.
Çanakkale, Sakarya, sonra piþmanlar.
Esir olmam dedi, kahraman millet.
Atatürk diyordu, damarda kudret.

Çelik armadalar, battý denizde.
Ýnönü, Sakarya, son Akdenizde.
Yýrtýyorduk Servi, Lozan geçerdi.
Türk milleti tarihe, yine yön verdi.

Kan akarsa korunur, bu kutsal toprak.
Kanýmýn rengidir, mübarek bayrak.
Þehitler ölmüyor, her an cephede.
Onlarý görürler, her an her yerde.

Kýbrýsta Þýrnakta, Beytülþebap da.
Hakkari Ýdilde, Mardin Eruh da.
Mehmedim sýnýrda, silah elinde.
Kelimeyi tevhit, onun dilinde.

Ýþte Türkmendaðlý, bu da bir destan.
Bu þanlý tarihi, þehittir yazan.
Sen þehit oðluna, aðlama anam.
Düþmaný onlarla, yenmiþti Atam.

HÝLMÝ CAN.
2.EYLÜL.2009.

(2527)

Sosyal Medyada Paylaşın: