Küçükken masal anlatýlmasýný çok severdik, avunurduk,
Zamanla büyüdük, gerçeklerle çepeçevre olduk, savrulduk,
Daha da sonrasýnda hayatýn içinde oyalandýk, kaybolduk,
Geldiðimiz evrede içe döndük kendimizle hemhal olduk…
Kendimize masallar anlattýðýmýzda hayat daha mý hoþtu?
Yoksa benliðimiz daha aðýr misafirlere hazýr deðil miydi?
Her ikisi de mümkün, bize neler olacaksa doðrusu oydu,
Aksi halde karþýlayabilmek zordu, bu hayatý olduðu gibi…
Masallar gerçeklerin olmayacak bir yönüydü, inanýlmazdý,
Hayatýn kendisiyle karþýlaþmak bizim için kolay olmazdý,
Küçük beyinlerimizle masallarýn gerçek olacaðýný sandýk,
Ancak onlar sayesinde hayatýn gerçeklerine kolayca alýþtýk…
Büyüyünce neler oldu, þimdi hangi evresindeyiz hayatýn?
Bunlarý düþünüp dururken baþka evresindeyiz dünyanýn…
Gerçeklerle birlikteyken aradýðýmýzý sanalda buluyoruz,
Gerçekten bunlar mý aradýðýmýz, böylesini mi istiyoruz?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.