Yuvasýz kuþlar gibi Tutunacak dalý kalmamýþtý. Boynu bükük. yaralý Onun adý kýrýk dal...
O daldan o dala konuyordu Yorulmuþtu kanatlarý, Çekemez oldu, hayatýn darbesini Su gibi dereler olup akmak isterdi...
Gözleri hep hüzünlüydü Kalbi kýrýk, Yüreði merhametliydi, Oda herkes gibi ,yaþýyordu. Kimsesizlik yýkmýþtý...
Mutlulk onun da hakkýydý Dalýnda ki kuþlar gibi, Þarkýlar, söyleyecekti Sevinçten... Kendine bir resim çizdi Ýçine koydu. Hayatýný öyle sürdürdü Onun adý kýrýk dal.......
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mineladile Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.