******İpsiz Uçurtma..........

Mor zambaklarý sevmedim hiç çocukluðumdan bu yana.
Çünkü; kabristanda görmüþtüm daha ölümün ne olduðunu bilmediðim yýllarda.
Bir de vedalarý...
Bittiðinde uykusuz kalarak okuduðum kitaplarla, altýna imzamý attýðým þiirlerime koyduðum son noktayý...
Hep gidenlerdendi hüznüm, dertlerim benim.
Nefes dýþýndaki seslerdi çünkü konuþtuðum yarenlerim.
Bazen, vazodaki veya camým önündeki çiçeklerim, resimli ya da resimsiz duvarlarý odamýn,
bazen de masamdaki kaðýtlarýmla, kalemim.
Oturduðum koltuðu saymýyorum bile.
Hele; hýçkýrýklarla aðladýðýmda, yüzümü dayayýp sýký sýký, sarýldýðým yastýðým...

En hakiki dostum günlüðüm, ipsiz uçurtmada gönlüm benim.
Birde yalnýzlýðým....

Az önce konuðumdu aðýrladýðým, þimdi dönüp soruyorum sana:
”nasýl dayandýn hiç konuþmadan bunca anlattýklarýma? ”
Gözyaþlarým bile daðýlýyorlar bak, damladýkça sayfana.
Yazdýklarým karýþýyor birbirine ve bölünüyor kelimeler en uygunsuz yerlerinden, cümle tamam olmayýnca.
Kesiliyor sözcükler, canlarý acýyarak.
Bak!
Buruþtu yüzün, o billur tenin.
Nerede þimdi o, pürüzsüz cildin?

Külü duruyor dolu dolu tablamda dumaný, efkârýmla daðýlan içtiðim sigaralarýn.
Nemi geçiyor gözlerimden, nazlý nazlý, bulut bulut, yaðýp saðanak gibi, boþalamayan damlalarýn.
Sýkýntýsý var içimde, yaðmur gibi yýllarýn.
Çünkü ben, donduramadýðým gülümsemelere aþýðým....

Nerede benim sýrrýna hayran aynam?
Hani iki kiþinin bildiði sýr deðildi, cam bu sebepten mi çatlýyor dersin, daðýlýp parça parça?
Sýrrý keþfetmek isteyen, bakýþlarýn ýsrarýndan mý yoksa?
Sustun yine...
Dinlemedesin her zaman yaptýðýn gibi, sormadýn konuðuma ne ikram ettiðimi.
Doydun elbette, sunumumla gönlümdekileri.
Bak!
Tadý duruyor damaðýmda hala, dilimde ezdiðim yapýncaklarýn, dudaðýmda renkleri...
Nasýlda sabýrlýdýrlar, beklerken mahzenlerde, tapasý mantar, koyu renk þiþeler içinde.
Beyazý, pembesi, kýrmýzýsý.
Anlatýyorlar sanki, yudumuyla hallerince hayatýmýzý.
Ben,
Pembeyi seçtim canýmýn içi.
Önüm ardým sobeleyip, araladým sarhoþluða sayfamý...

kýrgýným size yýllar geçmeyin takviminden
esseniz rüzgar gibi duyarým enginimden
ýslýklarla bir melodi süzülür güvertemden
kasýp kavurur acýlar savrulup saç telimden...


“Aðlamayacaðým hayýr!
Hayýr aðlamayacaðým!
Acýmayacak artýk caným.
Özgürlüðünde maviliðin, vuruluyorsa uçurtmalar, ben neden vurulmayým............”

*kiraz çiçeði*
Gönül Ersin
Sosyal Medyada Paylaşın: