Umalya-5

hayrettin taylan

aþk iyiliði çökmüþ ruhumun aynasýna
arkama bakmamak için gözlerimde taranýr gidiþin
isyan ,tahtýmý bahtýnda yýkar susar kalýrým sana
bu kentin çekilmezlerine beni atar vuslatýn

aþkýn sokak çocuðuyum kýz kulesinde saklanýr özlemlerim
dileniyorum güzellerin kýrmýzý ýþýðýnda
bir mendil alana bir öpücük,bir ömür bekleyiþ
yalnýz sana benzeyenlere dilenir oldum
bu kent, bu sensizlik üþütüyor
kaldýrmýyor taþ kalbim daha fazla.
Katranlara ders veriyor baðrým
Kalbin kalemi hep seni çiziyor
Alem kalbime deðiyor,
en kanayan sýzýmdan sular duruluyor özlemi
Tuz yerine sýcak kalýþýn baðlamalý yaramý
Kendinden geçmeden de öte geçiþlerdeyim
Baðladým Kendimi ziguaratlarýn kör baðýllarýna
ben aþktan deðil,ben senden deðil,
ben kendimden korkarým
ya adýný bir gün anmazsam diye …


deðiþtirir senli her desen yürek kumaþýmý
aþkla tanýþtýðýmda aþktan daha öte aþka nakýþlandým
Baðladým kendimi senli sensizliðe
baðladým kördüðümlerine
Yalvarýrcasýna seni istedim aþklar þelalesinden
göz pýnarlarýndan arýndým leyli leyli
yýkandým bekleyiþlerinde
sustum
susulacak neyim varsa sustu
þimdi seninle aþka baðýrma demi
gel beni geçir yeniden aþk süzgecinden
gel çöz kördüðümlerimi ipek yolumuzda



Sosyal Medyada Paylaşın: