Çocuktum, Oyun oynardým bahçemizde. Saklambaç, körebe… Yufka yapardý komþu teyzeler. Kokusu yayýlýrdý, Yedi mahalle öteye. Arasýnda peynir… Bazlamalar verilirdi ellerimize.
Büyüdüm; Komþu teyzeler yufka açmaz oldu. Çocukluðum, Yufka kokularýyla kayboldu.
Çocuktum, Uçurtma uçururdum. Yükseklerde süzülüþüne, Öyle bakar dururdum. Dere tepe, Yalýn ayak koþtururdum.
Büyüdüm, Uçurtmamý hain bir el çaldý. Dereleri tepeleri, Çok katlý apartmanlar sardý. Çocukluðum, Yemyeþil kýrlarýn koynunda kaldý.
Çocuktum. Arkadaþým sapanla kuþ avlardý. Yere düþerdi minik bir serçe. Ardý sýra uçuþurdu birkaç tüy. Aðlardým onu görünce. Çocukluðum, Bir sapan taþýyla fýrlatýldý, Kör bir kuþun özgürlüðüne…
Ülkü Duysak 2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
ulkuduysak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.