Dedim ya hazin son, Bekledikçe kazýlan çukur Doldu iyice suyla Aðla, aðla Dönmelerin sonunda, Köksüz bir aðaçsýn sen Hadi yeþer yeþerebilirsen.
Gitti, Son damlayý býrakarak avuçlarýna Bir ferahlýk verip bir an Göz pýnarlarýna gelen damlaya Karýþýp gitti. Dur dönme köþeyi Bak ýslansam da Ýn yüreðime iþlesin yaðmur Geliyorum ýslak yaðmur yüreðimle Bekle...Diyemedin Ve hava karardý, Kýzýl bir akþam vakti Gidenin ardýnda hiçlik yüklenip Döndün ya kendi kendine Yalnýzlýða el verdin Ve bitti günün Büyük bir kahýr kaldý geride...
Umut, yaðmurla gelen Zamaný alýp gitmek el ele Ve köþeyi beraber dönmek Ýçinde kor ateþ Seni hiç üþütmeyecek.
(Ocak 2010)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.