Sýcacýk bir Temmuz günü geldim ya dünyana, O zaman ne düþündün anne?
Bu kadar zorlu ve umutsuz bir dünyaya geldiðim için, Sanýrým seni sevindiremedim anne. Sevgi artýk midye kabuklarýnýn içinden çýksýnda; Biranda kapýverilim diye sabýrla beklediðimiz bir inci tanesi oldu anne. Artýk kimse kimseyi gönülden sevmiyor gibi. Zindan karasý çöker geceleri sokaklara, Gün doðarken güneþ ýþýklarýyla pýrýl pýrpýl parlamýyor bile. Oysa ben dünyana pýrýl pýrýl gözlerle gülümseyerek gelmiþtim; Aydýnlýðýn olmak adýna anne. Yarýnýn yeni bir gün yeni bir umut olduðunu haykýrdým sana hep. Yalan söylemiþim anne. Anladým ki keder ve üzüntüye gebe her yeni gün.
Alsan beni kucaðýna sarsan, Hasretinle sev desem, tut saçlarýmý okþa desem; diyemem anne. O kadar uzattýk ki mesafelerimizi. Hasret bile koymuyor insanýn yüreðine bazen. Sevginin yüreðimi titreteceði kadar yakýnýna sokulamadým hiç. Bu kadar sevgisiz býrakýlacaðýmý hesap edemediðimdendir bu hüzün, Hayatýn bana ne getireceðini, Umud etmenin çýkmaz yollara sürükleyeceðini, Siyah bir renge mahkum olcaðýmý bilemedi küçük yüreðim.
Renklere hasretim hep. Gökkuþaðýnýn rengarenk renklerine. Kara kederlerin çökmediði, Çaresiz çýðlýklarýn atýlmadýðý günlere hasretim. Yüreðimi ýsýtacak gülüþüne, Gönlümü çelecek pýrýl pýrýl bakýþlarýna muhtacým anne. Bir kez olsun beni gözlerinle sev anne. Ayþe Çetiner.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşe çetiner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.