Duyarsa annem hatırlar
Dünya mý küçülmüþ, ben mi büyümemiþim?
Hayat yaþ,sevdalar yalan...
Kaygan zeminlerin usta ayaðý olmuþ insan.
Yokmuþ vefakar bir el bilememiþim
Ana kucaðýnda kalmýþ yardým isteyen sesim...
Benden çok öncesinde yollara düþmüþ aþklar,
Aklým ermeden baþlamýþ kurulmaya tuzaklar,
Kurtarmýþ kendini de piþmiþ usta ayaklar,
Ben cahil kalmýþým,yetiþmemiþim
Ana kucaðýnda kalmýþ yardým isteyen sesim
Elbet Elif de kendine onuncu köyü arar,
Çelmelere aldýrmadan yürüyor bu ayaklar
Ayna olduðunu sanan kara sýrlý ustalar,
Ustalýk buysa yok benim çýraklýða hevesim
Ana kucaðýnda kalmýþ yardým isteyen sesim
Bana deðersiz gözlerle bakana deðersizim
Duyarsa annem hatýrlar,nasýldý aðlama sesim?
Elif Þebnem Akal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.