Gece zifir karanlýk, gök kandilini yaktý Birden bir yýldýz kaydý, dünyaya doðru aktý Yakaladý yüreðim , onu kalbine takdý Ýlaçtý o gönlüme, bir yudum içiverdi
Mehtap odama doldu, bana misafir oldu Bütün gece dertleþtik, yarama þifa buldu Sonra þafak yaklaþtý, mehtabýn yüzü soldu Muhtaçtý dosta bu can, kalbini açýverdi
Anýlar sus pus artýk, hasret çöktü dünüme Yüreðim pýr pýr attý sabýr düþtü günüme Kader hiç acýmadý, þu zavallý gönlüme Kaçtý hayat elimden, sonsuza uçuverdi
Gönlümdeki depremler, hayallerimi yýktý Hüzün çöktü geceme, kalp ah çekmekten býktý Düþlerim hep karanlýk, tek ýþýk bile yoktu Açtý güneþ perdeyi, ýþýðý saçýverdi
NÝLÜFER SARP_________ 17.OCAK.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sarp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.