Sensizlik vururken kýyýlarýma,
bir kez daha anladým yetim düþlerimin yetimliðini.
Birden kendimi deniz kenarýndaki taþlara benzettim,
Denize atýlmaya hazýrlanmýþ taþlar gibi,
Korktum! deniz kocaman,
Ben küçücüktüm...
Ya kaybolursam sensizlikten diye
Ýç geçirirken içimdem...
Affedersin!
Unutmuþum....
bir bakýþtan sonra gidiyorum demeler ve biten herþeyin sonunda ki gibi elveda demeler.
Bir elveda demek bu kadar basitmi!
yaþanan onca þeylerden sonra hadi ben gidiyorum demek, diyebilmek bu kadar basit mi?
zorlanýrken gidiþlerim düþlerimide beraberimde alýp gidebilirsin.
Fakat maziyi yýrtabilirmisin geçmiþinden.
Silebilirmisin o çocuk gülüþündeki aþký.
Hiç yaþanmamýþ sayabilirmisin.
Hadi git o zaman gidebiliyorsan içimdekileri yok edip gidebiliyorsan git.
tutmayacaðým seni.
Yalvarmayacaðým dur gitme demiyeceðim ardýndan
sana söz veriyorum.
kalp atýþlarýmda saklý býrakacaðým sevdaný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.