Uyan anne, Penceremizin camý kýrýlmýþ. Uyan, Bak hava kararýyor, Babam geldi gelecek Yemek yap anne Bebeðim aç aðlýyoruz bak Ne olur uyan.
Anne, hasta mýsýn? Ambulansým kýrýlmýþ anne Sirenleri çalýþmýyor ki Nasýl götürürüm hastaneye
Komþumuzu çaðýrayým Arif amca koþ Annem uyanmýyor...
Hadi oðlum gel Annen cennette uyanacak Sen orda görürsün anneni Zalim, zulmünün ispatýný kazýyor bak Bu coðrafyaya. Her karýþ toprak dile gelecek Þahid olacak bu zulme Ýþte suçlu bunlar diyecek.
Kim amca; Kim beni yetim býrakan. Bak, Çevrende gördüðün duvar Koca bir dünyayý ayýrýyor bizden Bu öyle ki bizi deðil Bu zulme karþý çýkmayanlarla aramýzdaki sýnýr Ýþte asýl onlar Zulmün, haksýzlýðýn içinde mahkûm. Ýnsan ömrü ne ki. O sessiz yýðýn Ebedi bu zulmün ahýný alacak Yarýn mahþerde, hepsi birbir çaðrýlacak. Bu duvar bunun için oðlum; Mazlum ile zulme sessiz kalanlarý ayýrmak için...
(Ocak 2010)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.