Ömrüm’ün son baharýna, açýlan gönül penceremin, sararmýþ perdelerini çekiyorum. Hüzün rüzgarlarýna kapýlan, hazan yapraðý gibi, mechule sürüklenen düþlerimle gidiyorum. Siyaha bürünen gecenin kollarýnda. Göz yaþlarýmýn ýslattýðý. Titreyen dudaklarýmla. Son kez resmini öpüyorum. Sýcak bakýþlarýný yüreðime sarýyorum. Sevabýmla günahýmla gidiyorum. Gözlerimde sel sel taþan yanlýzlýðýnla. Kirletilmiþ gökyüzüne. Savura’rak hatýralarýmý. Bir ateþ böceði’nin göz kýrptýðý, karanlýk gecelere býraka’rak sevdalarýmý. Dertlerimi denizlere saldým. Bahar yeþili umutlarýmý. Yüreðime gömerek gidiyorum. Gidiyorum iþte sorma artýk, Bende bir þey sormayacaðým. Çünkü ben artýk olmayacaðým. Gidiyorum..! Artýk gitmek zorundayým. Çünkü kayboldum. Korkunç rüzgarlarýn uðultusunda. Hüzün yamalý çeket gibi duruyor, kamburu çýkmýþ omuzlarýmda. Ve daðlarýn ötesinde. Bir gönül bahcesinde. Bir gül boynu’nu büküyor. kokusu gül,rengi gül. gözyaþý gül.iki gözü iki çeþme mutsuz,avuntusuz ve susukun. Ve de sensiz ve ses’siz..! Gidiyorum. Yok artýk,yok say beni. Ölmüþ gibi deðil,hiç yaþama’mýþ ve yaþanma’mýþ gibi.
16.01.2010.....Antalya.
Ýbrahim Yuka
Sosyal Medyada Paylaşın:
***Birgünmutlaka... Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.