İSTANBUL’UM ! SANA YANIYORUM!...

1

Yeni günün her doðuþuna ,
Tarih tüten baðrýný açýþýnda;
Kar köpüðü bulutlara ,
Binbir güllü demetler atýldýðýnda...

Güneþin hayat fýþkýran ýþýnlarý,
Hüzmeleniyor tepelerinden...
Karþý durulmaz yüreðimin ateþinden! ...
Ýstanbul’um sana yanýyorum!...

Boðaz ‘da süzülüyor gemiler , birbiri ardýndan...
Yeþil göðsü , gururla kabaran tepelere,
Selam duruyorlar, dev çatýlý köprüler altýndan !
Ufukta heybetiyle yükselen mistik camilerine hayran!
Gizem dolu siluetine katýþan gökdelenlerden,
Daha dik ve maðrurum, asýrlardýr sana sahip olmaktan!...

Vaniköy Cami’ inin þerefesine ,
Konmuþ iki sevgili serçe!
Minik kanatlarýyla,
Gökleri kucaklýyorlar nefes nefese!
Tutuþan gurup renklerinin büyüsünde...
Gagalarý tokurduyor, uzanmýþ birbirine!

Çiçek coþturan tepelerde kaybolup,
Yaz kýþ yeþil aðaçlarýn gölgesine katýþýp...
Muhteþem topraðýna sarýlýp!
Özümle buluþuyorum !
Ýstanbul’um seninle yaþýyorum!

Ayþe Yarman Öztekin
"Vaniköy’de Bahar" 2006

Sosyal Medyada Paylaşın: