þemsiyeme delikler açtým
yaðmuru süzüp ýslanmak istedim
kalemimin ucunu kýrýp þiir yazmak
silgi kullanmamak, abukça dizelerle
seslenmek istedim kendime...
rastgele birilerinle konuþmak
baðýrmak, haykýrmak, sorular sormak
kesmeþekerlerin üzerine gri kalpler yapýp
sonra çayýn içine atýp içmek
sarý kaðýtlara; çöpten insanlar, çocuklar çizip
bulutlara uçurmak...
söylenmemiþ sözleri, i mgeleri bulup önce kendimi
fýrsat kalýrsa baþkalarýnýn yüreðini boyamak
aradým, taradým, bulamadým
sözlükteki kelimeleri tüketmiþler
hatta cümleler harmanlanmýþ, çalýnmýþ
bana kalan abukluklarla
önce amuda kalktým
dünyaya, etrafýma tersten baktým
kan basýncým, adrenalimle karýþýrken
bende herkes gibi farklý olmayý baþardým
sandým ama nafile
dengem bozuldu
düþ’üm düþtü
gölgesinde ben yoktum
içimdeki yaralar, bereler, yamalar döküldü
onlar korkudan kaçarken
seyretmenin farkýný yaþadým...
ayþe yayman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.