karabasanlar sardý iðne deliðinde yol arayan cesarete yüreðin eli koynunda, bakýyor çaresizliðe lime, lime uykumun son vardiyasýnda yine kanýma girdi sinsice bu korkular kimsesizliðime býçak bileyerek gecenin kurþun iþlemez zifiri karanlýðýnda korku salýyor ürkek uykularýma çaresizliðin ucunda tutan, gecenin acýmasýzlýðý maya çalar yalnýzlýðýma
silkeleyip atýyor ruh bedeni uykunun son trendinde tenin teri ýslatýrken, yaþadýðým mahalleyi cismim nefesini yuttu üstüme yürüdü kapý pencere koca ev cellâdým oluverdi bir anda
kim bilir hangi ininde saklanýr korkak nefesim buz kesti bedenim ve iþ birlikçi kollarým duyamýyorum sesimi imdat çýðlýklarý yükselir, korkunun gölgesinde silueti belirsiz ucubeler kol gezerken kelimeler kör düðüm, kekeleyen hecelerin iniltisinde hasretlik ayaðýma pranga boynuma yaðlý urgan kaç tusunami döver sahilimi dalga kýranlarýn onurunu hiçe sayarak sahipsizliðime hançer vurur, böylesi geceler yalnýzlýðýn ne yaman þey olduðu aklýma gelir fikrimi koyar bohçama düþünürüm, düþünürüm bu yamalý ömrümü daha kaç yýl geçecek böyle yalnýzlýðýn tiridine öfkeye banarak korkular endiþeler dalar yüreðime cana iþlenir acýnýn her zerresi anlara kifayetsiz dýr can çekiþir heceler bu yalnýzlýðýn iz düþümüdür yol alýr odamda üstüme yürür kapý pencereler koca ev cellâdým oluverir bir anada
flu anlar kurtarýcý beklerken yokladý beni hayal, meyal ta! derinden bir ses deli sevdamýn deli kadýný göz bebeðimde büyüdü gök kubbe aydýnlandý gecem ay þahidimdi yýldýzlarýn arkasýnda duruyordu bir melek hey! ben buradayým bakan bir çift göz, sevgi dolu bir yürek cesaret ekti geceme el sallýyordu umutlarýma sen rahat uyu dedi ve kayýp oldu gülümseyerek, kayýp oldu gülümseyerek