toprak bakışlım...

Senin gözlerindeki sis
benim hayatýma karýþtý..
daðlarýn üzerindeki gri bulutlar
benim beynimdeki sana ulaþtý...


sen öyle bir duygusun ki içimde
en duygulu tanýmlarýn bile üstün de
adýnýn konulamadýðý nadide bir mücevher
ve deðerini yitirmeyecek olansýn her devirde...


senin gözlerin orman kokulu...
buram buram toprak kokar herbir bakýþýn
bazen öyle deli çaðlar ki gözlerinde ki deniz
bulutlarýn hýrçýn çocuðu düþüverir gözünden...


senin gülüþlerin ebem kuþaðýndaki saklý renk
her yaðmur sonu bir yanlýþ düzelir tebessümünde
vee seni görünce anlýyor ki insan
gökkuþaðý yedi renkten çok daha öte...

bir alev bu yavaþ yavaþ ,acý ve hüznün çizdiði
lakin küllerinden yeniden doðar anka kuþu misali
senin gönül kafesine kanatlanmýþ ben inatçý aþýk
sen içeride mahkum,ben dýþarýda tutsak...


eyy!! geliþine tesadüf diyemediðim kaderim...
bana bir yer söyle senin olmadaðýn
rüyalarýma girmediðin tek gün ve saniye seni düþünmediðim
sebebi yok sen aklýma gelince ki gülüþlerimin
vee bir zaman söyle:
güneþim diye her sabah senin doðmayacaðýn...


hesabý,kitabý yok matematik bile çözümsüz
fizik kurallarýna aykýrý bizim bu yaþadýðýmýz
oksijenle hidrojenin birleþimi kadar basit deðil
ayný suyu içsekte mümkün deðil kavuþmamýz...

sen bir doða harikasý,baþka bir boyut
ben gözlerine mil çekilmiþ zavallý bir kulum
açýlmasýn hiç gözlerim toprak bakýþlým
sen sarýp sarmala beni,koynunda uyut...

Sosyal Medyada Paylaşın: