BİR AYRILIK HİKAYESİ

Döküldü yine gözyaþlarým,
Duydum ki kazanmýþsýn,
Ayrý düþecez birbirimizden,
Elimden birþey gelmiyor...


Görmek istedim, sonkez.
Sonkez, elini tutmak.
Son dememin sebebi,
Biteceðini biliyordum.


Sende istiyordun görmeyi,
Sabaha kadar yatamadým,
Erkenden, otogara geldim
Gelmeni beklemeye baþladým.


Bir mektup yazmýþtým,
Sana veririm diyerek ,
Olurda konuþamassak eðer,
Yazdýklarým konuþsun yerime.


Otobüsün, yaklaþtý garaja
Titriyordu ellerim, ayaklarým.
Otobüse doðru yürüdüm,
Ýçine bakmaya baþladým.


Ani bir kararla, vazgeçtim.
Baþýmý önüme eðerek,
Uzaklaþmaya çalýþtým ordan,
Tabi sen beni arýyorsun...


Dýþarý baktýðýný farkettim,
Yanýnda, arkadaþýn vardý.
Arkadaþýn sordu, geldimi ?
Üzülerek, gelmedi dedin.


Sen, hala bir hevesle,
Gelmiþmidir? diye baktýn.
Gelmiþtim deli kýz, gelmiþtim.
Seni görmeden, gidemezdim.


Beni görünce, canlandýn.
Arkadaþýna dönerek, konuþtun!
Geldi, o burda, benim için geldi.
Beni görmeye geldi, dedin.


Koþarak aþaðý indin, hemen.
Gözlerinin, içi gülüyordu.
Nasýlsýn dedin, bana bakarak
Nasýl olabilirim ki? dedim...


Sanki, gitme desem sana,
Beni dinleyecekmiþ gibi,
Bakýyordun durgunca.
Araba, kalkýþa hazýrlandý.


Tüm yolcular bindi,
Ve en son sen bindin.
Araba uzaklaþtýkça
Caným çýkacak sandým.


Anladýn mý deli kýz,
Ben sana nasýl aþýðým.
Anladýn mý deli kýz,
Gidiþinin dönüþü yoktu...

























































































































Sosyal Medyada Paylaşın: