YUNUS NEREDE.

Yunus arý, Yunus baldýr.
Kar beyazý, ipek þaldýr.
Koza koza, ördü þiir.
Yunus Hakka, akan nehir.

Yunus dedim, güldü bülbül.
Sorun güle, söylesin gül.
Onun dili, arý duru.
Uzun boylu, kara kuru.

Yunus sordum, bitki böcek.
Görmüþ onu, sarý çiçek.
Bana ilahisin dedi.
Beni bütün, alem sevdi.

Yunus demiþ, hastaya var.
Sevgin ile, derdini sar.
Harami olmaz, karlý dað.
Allah korur, can kalýr sað.

Yunus, diyar diyar gezdi.
Rabbim Allah, ilham verdi.
Gönlü coþtu, öyle yazdý.
Sevgi odaðýna daldý.

Yunusla dost, dertli dolap.
Sarýköyde, oldu turap.
Yüreðinde arý Türkçe.
O özünden, dedi hakça.

Yunus dedi, ne mal ne mülk.
Haram ise, sýrtýmda yük.
Yeter hýrkam, istemem kürk.
Aslý Türkmen, öz be öz Türk.

Türkmendaðlý, dedi usta.
Yunus için, oldum hasta.
Selam olsun, eþe dosta.
Yunus yelde, Yunus kuþta.
HÝLMÝ CAN.
7.OCAK.2010.
(2556)


Sosyal Medyada Paylaşın: