Bir sonbahar mevsimiydi; Sarý çýnar yapraklarýnýn Ayaklarýmýza dolaþtýðý Tren istasyonunda karþýlaþmýþtýk: Tebessümle bakýþmýþ,gülüþmüþtük. Þimdilerde merak eder dururum: Acaba sað mý, ölü mü?
Beyhude bir hali vardý sanki; Býkkýnlýðý yaþarmýþcasýna Avare avare dolaþýp dururdu... Yaþamdan beklentisi yoktu belki Ama kafaya da takmazdý ölümü.
Garibim!farkedilmezdi belki de çevresinde, Kendi halinde bir yaþamý vardý;besbelli... Belki cenazesi bile Üç-beþ kiþiyle kaldýrýlmýþtýr. Zengin olsaydý böyle mi olurdu ölümü?
Amaçsýzca yaþamak,yaþamaksa, Bir baltaya sap olamamýþsam, Kimselere bir faydam dokunmamýþsa, Bir katkým olmamýþsa Vatan için Kurtlar,kuþlar,karýncalar didiklesinler ölümü... 13.01.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
chief 59 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.