BE…!
Umulmadýk yerden, ummadýk zaman,
Gümbür gümbür gelir, üst üste darbe.
Kaygýsýz sanmayýn, aman ha aman,
Tepeden týrnaða girmiþim harbe.
Kýyamete kadar sürer bu savaþ,
Bazen ölümüne, bazen da yavaþ
Bilirim topraða düþecek bu baþ,
Olaðan dýþýmý? Bunda ne var be.
Benimde beynimde þimþekler çakar,
Benimde içimden ýrmaklar akar,
Sizi yakan ateþ beni de yakar,
Neresinde nur? Neresi nar? be.
Kim ne kadar insan? Nedir ölçüsü?
Nasýl karar verir? Benlik dürtüsü,
Tavla tahtasý mý? Âdem örtüsü,
Ýnsanýn üstüne; atýlmaz zar be.
Bu meydanda mertler, erlik renginde,
Havalara girmez, gezer enginde,
Sende “Büyük cihat” nefis cenginde,
Yaralar açmadan yaralar sar be.
Niyet okuyucular falýma bakar,
Kendi meþrebince yaftalar takar,
Nerede fazilet, erdem ve vakar?
Cehilce kehanet, Ýnsana ar be.
Menfaat ta nedir? Çýkar da ne ki?
Koltuk neme gerek, yetmez mi seki?
Daðýttýk topladýk, bir bulduk tek’i,
Gönül kazancýmýz en büyük kâr be.
Ta ezelden beri, yaralý bu baþ,
Nihayet insaným, deðilim ki taþ,
Acýlarým dostum, dertlerim yoldaþ,
Þu koca dünyada kim kime yar be?
13.O1.2010…….MUSTAFA YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.