Galiba Ölüyorum

Galiba Ölüyorum

Ýçimde bir sýkýntý var bu gece
Anlamsýz bir þekilde sokaða atýyorum kendimi.
Issýz, kimseler yok, baþýboþ köpeklerden baþka.
Viran olmuþ bir evin köþesinde
Büzülüp kalýyorum.
Karanlýklar üstüme üstüme geliyor
Kalp atýþlarým týrmalýyor kulaklarýmý
Ýçimde fýrtýnalar kopuyor
Beni duyan yok.
Siz uzaklardaki yýldýzlar
Siz duyun feryatlarýmý.
Korkuyorum.

Ýki tarafý keskin bir býçak gibi
Rüzgar, canýmý acýtýyor.
Parmaklarým benim deðil sanki
Bir elin bana deðdiðini hatýrlýyorum
Her yaným lime lime parçalara ayrýlýyor
Görüyorum.
Gökyüzüne saçýlýyor birer birer
Her yýldýz bir parçamý almýþ,
O da ne!
Yýldýzlar ben oluyorum.

Kendimi seyrediyorum yükseklerden
Kare kare gözümün önünden geçiyor yaþadýklarým.
Ahmet Kaya türkü söylemekte
“ölüm ne garip þey anne” dediðini duyuyorum sadece
Vay ki ne vay!
Kendi kendime kýzýyor
Hatta sövüyorum.
Anlamýný kaybediyor her þey
Gölgemi dövüyorum.

Bir sýcaklýk duyuyorum tenimde
Uzaklardan bir ýþýk yaklaþýyor,
Yoksa ben mi ona koþuyorum.
Dudaklarýmda donup kalýyor tebessümüm.
Gülüyorum.
Bir an aydýnlanýyor her yer
Dertlerim, sýkýntýlarým birer birer yok olmakta
Her þeyimi kaybediyorum bu ýssýz sokakta.
Durun diyorum! Feryat ederek
Sevdamý bana býrakýn
Diye haykýrýyorum, duyan yok.
Heyhat, sevda yoksa bu hayatta
Yaþamanýn anlamý da yok.
Ölmenin neresi garip Ahmet diyorum usulca.
Elveda demenin vakti sanýrým.
Elveda sevdiklerim,sevenlerim
Elveda sevdalarým, sevdalýlarým
Dudaklarýmda donup kalýyor tebessümüm
Gülüyorum.
Galiba ölüyorum.
Ben artýk ölüyorum.

Çanakkale 11/01/2009

Sosyal Medyada Paylaşın: