Ey sevgili, Ýçme ihanet þerbetinden, Kendine ters düþersin. Yalan söyleme sakýn yýlan olur. Sokar ansýzýn seni zehirlenirsin. Bakmakla görülmez bazen, Sýrrý saklar gözlerin, Ayrýlýða düþersin isyan ederken, Sabrý avuçlarýndan yitirirsin. Söz söylemek bir sanat, Yersiz söylersen kaybedersin. Her zaman istediðini vermez hayat, Duaya sarýl güçlenirsin. Güzelle geçinmek varken kýt kanaat, Dikkat et, hýrsla kalbin kirlenmesin.
Ey sevgili, Hiçbir þey boþ deðil bu anda, Hor görme, küçümseme yaratýlan cismi Varsa bu dünyaya sunulan fayda, Beden fani, kalýcýdýr insanýn ismi, Her þeyi yaþar görür insan, Yeter ki unutma sen þükretmeyi, Anlamazsýn üç günlük dünya nasýl geçti, Þuursuz olunca yýkarsýn kimi zaman bir gönlü, Zor deðil gönül almak, unutma helalleþmeyi,
Ey sevgili, Yalnýz doðar insan, yalnýz ölür, Güzel bakan göz elbet güzeli görür, Sanma sevdiðim bu dünya sana kalýr. Ýlahi aþk düþünce yanar gönlün, Cismin toprak olur adýn anýlýr, Ölüm kimilerince tükeniþ, son sanýlýr, Oysa bir visaldir duyulan aþka, Her canlý bir gün ölümü tadacaktýr, Hepimizin adý yazýlacaktýr soðuk taþlara, Dönüþ sadece ve sadece O’nadýr. Ateþte yanýnca anlarsýn aþkla. Kimilerince bunu anlamak bir ömür alýr. Gel sen geri dön kendine, gel sen anla. Son nefesinde yananlardan olma!
BAKÝ EVKARALI Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.