Milyonluk bir hapishane Duvarlarýnda kurþundan gözler Birbir dizilmiþler. Kara derin bir acýyla Ta içimize bakarlar.
Gece vakti tüm duvarlarý aþtým. Bir israil askerinin namlusundan geçtim. Tam karþýndayým. Gözlerine baktým. Hayret ben onu görüyorum O benden habersiz Bakýþlarý beyinimin içinden geçip Boþ karanlýkta kayboluyor. Ben yokum O olmuyor.
Ellerimle yokluyorum kendimi Allah’ým ben neyim? Hem varým hem yok. Dokunmak hissetmek nefes almak Yaþadýðýmýn ispatý. Fakat; Karanlýk içimden geçiyor Ben yokum Gazze sokaklarýnda Kaybolmuþum.
Yürüyorum her yaným moloz yýðýnlarý. Yanýmdan bir sürü karartý geçiyor. Ben onlarýn farkýndayým, Onlar bunun fakýnda deðil. Farkedilmeyen bir durum. Büyük bir cansýzlýk. Taþ olsa canlanýr dile gelir Fakat gazzede tüm insanlýk Taþtan bile daha katý, Katýksýz vicdansýz koca bir hiçlik.
Gazze büyük hapishane Hapsedilen insanlýðýn merhameti Ýçerdekiler kadar Dýþarýda, içinde dirhem merhamet olanlarda Ayný tel örgüler içinde, Mapus. Gardiyan kim? Duvarý ören usta? Hepsi bir aslýnda. Komþusu açken tok uyuyanlar, Ýþte hepsi burda. Müslümanlýðýn bittiði nokta.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.