BU BENİM HİKÂYEM

Ben zor günlerin þahidiyim
yok kimseye ahým,
kapandý bütün kapýlarým aþka..

Taþ duvarlar çöktü üstüme
savaþtan çýkmýþ bir aþkýn
enkazý altýnda ezildim çoðu zaman...

Hayatýn aðýrlýðýný taþýyamadým
kimi zaman hasret, kimi zaman
yalnýzlýk çöktü içime...

Yaðdý dünyama karlar
býçak gibi saplandý yüreðime acýlar...
kanadým kýrýldý,kalbim kanadý
acýsýyla, tatlýsýyla, hasretiyle, sevinciyle
bu benim hikâyem ...

Düþe kalka yaþamayý
düþünce ayaða kalkmayý
kanayan yaralarýmý sarmayý
acýlarý da yaþayarak
öðrendim hayatta kalmayý
ayaklarýmýn üstünde
yýkýlmadan dimdik durmayý ..

Artýk ikimizin de bir hikâyesi var
bizim olan...

Her gün doðuþunda
yaþýyorsam
varlýðýmla seninleyim...
Hayatýn son noktasýný
koyacaðým son nefesimi
verdiðimde de
"canýmda cansýn" diyeceðim,

Caným sende son bulsun diyerek...


ÞÝÝR DOSTU
VÝLDAN GÜLDAÐLI
08.01.2010- 14.00



Sosyal Medyada Paylaşın: