Hiçte mübala deðil, Þu kocaman gökyüzü Gözlerinden çalmýþ maviyi... Güneþ sarýsýný ve ýþýðýný Belemiþ saçlarýna Ondan doðmuþ besbelli... Mehtaplý gecelerde Sen ýþýtýrsýn evreni. Okyanustaki medcezirler ve Yanýp sönmesi bir çýra gibi Yürek pýrýltýsýndan... Her bahar aðlayan Yediveren gülleri Dudak kýzýllýðýndan... Çiçeðin taç yapraðýnda Bal toplayan kelebeðin Kanat çýrpýþlarýnda, Uçuþan rengarenk desen Senin ellerinden ... Hüzün yüklü bir bulut Dokunsa yüreðine , Bir yaz yaðmuru baþlar ki gözlerinde.. Çýlgýn saðanaklarla, Düþer avcuma O inci taneleri... Toplasam birer birer Zengin olmuþtum þimdi ... Gülüþünde oluþan gökkuþaðýyla Tutunup sevdanýn yedi rengine, Uçarým kuþlar gibi Bulutlardan mutluluklara ... Demeyin sakýn bana Mübala bu aþk mübala ...
MELAHAT ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
melahat çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.