BAKIŞLARIN RENGİ KORKU
Uzar mermilerin peþinden çýðlýklar
sokak tutmuþken nefesini
paramparça kaldýrýmlar ölüm aðýrlýðýnda
düþmüþtür omuzlarý
bir sýcak kaný solur
bir de buzlaþan teni
tez duyuldu acýnýn kokusu
kalabalýðýn meraklý bakýþlarý rengi korku
ben de olabilirim hissi
düþüncelerde tek kiþilik sahne alýyor
o da kýsa bir süre
rüzgarýn kollarýna býrakýlmýþtýr
hayat denen sahnede
hayatýn son romanýn sayfalarý da
kopup gitmekte,birer birer
kimin umurundadýr bilinmez
zor olmalý elbet
karanlýðýn ayak ucunda can vermek
kul meþalesinin kul elinde sönmesi
kaç kere hüzün yýðdým omuzlarýma bilmiyorum
kader, kader sesleri sarýlmýþ birbirine
herkes konuþuyo
acýnýn sahibi suskun yerde
kelepçelenmiþ dilleri de ,elleri de
bir faili meçhul girdabýnda
bir baþtan bir baþa,dolanýr durur
ah! kimsesizlik biliyor musun
ne hallere düþürdün bu caný !
bu sefer sen kazandýn ,pes
kimliðim adresim düþmüþ, mazisi delik cepten
sen ben yok demeden
umudun pençeleri parçaladý son bir kez yürekleri
belki de uyumuþtur bu garip
deyi verdik,kimbilir
sýrýlsýklamdý üstü baþý ,gariplik iþte
vah!
yaðmur kirpik uçlarýný öpüyordu
karþýlýk beklemeden ,hem de
arýnýyordu yüzü damlalarla, cesurdu
gözü karaydý inadýna
rahmet, rahmetliyi yýkamýþtý çoktan
hayli zaman doldu doldu boþaldý
ara caddenin kuytu köþesi
merhamet silkelendi buz bedenin baþýndan
dualar karýþtý gecenin bir yarýsýna
uzun uzun çalan ambulans sireni
yýrtaken düþler üsütündeki sis perdesini
vedalaþtý sanki giderken ahali ile
kimdi? kurþuna boðulan garip
kimdi acaba
bilemedik
bilmedik
12-1-20010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.