Aynı Karanlık Sokak...

Yine ayný karanlýk sokaklardayým
Güneþe aç kaybolmuþ ufuklarda
Yürüyor muyum bilmiyorum
Fakat bir þey kayýp gidiyor altýmdan
Bir türlü anlayamýyorum...

Ellerimde çamura bulalý beyaz kaðýtlar;
Çizik çizik hepsi,yýpranmýþ,tarumar
Bir hisse kapýlýyorum; sanki bana benziyorlar...

Küçücüðüm hala,
Çamurdan evler yapýyorum kaldýrýmlara
Ýçine umutlarýmý koyuyorum emanet edip rüyalara
Seni koyuyorum güvenip sana
Ama basýyorlar,ama yýkýyorlar...
Ve ben aðlýyorum,alýþýrsýn diyorlar...



Parlak ýþýklar süzülüyor arkamdaki pencerelerden,
Yarý açýk perdeler
Sanki ýþýða susamýþ duvarlarda ki mermerler
Herkeste tatlý bir telaþ var,
Sunulmak için ellerde koca koca aþklar
Bana yabancý tüm bu þen kahkahalar
Kesmiyorsa eðer yakar tüm kucaklar
Kaldý ki sevilenlere has mutluluklar
Ne haddime benim,renkli umutlar...


Seyre dalýyorum geceyi,
Tek bir sokak lambasý var aydýnlýk
Bir býçak gibi kesiyor sisleri
Koþmaya baþlýyorum ýþýða
Yalpalayarak bir ileri bir geri
Ve düþüyorum eni sonu takýlýp bir taþa,
Dizlerim kanamaya baþlýyor
Ellerim ardýndan da...
Uzanýyorum boylu boyunca soðuk topraða
Alnýmý öpüyor soðuk gece,
"Ýyi geceler" diliyor bana

Ve ben gülüyorum halime
Bakýp çamurlu sulardaki siluetime
Seni görüyorum aksimin yerine
Ve anlýyorum ki ben SEN olmuþum!
Kapýlýp gitmiþim asýrlarý çeken ilmiklerime
Aynalara küsüþüm sebepsiz deðilmiþ meðerse...

Yine ayný karanlýk sokaklardayým,
Güneþe aç kaybolmuþ ufuklarda
Uykuya yürüyorum,
Uyanabilmek için, çýkmak için sabaha...





Sosyal Medyada Paylaşın: