Size mutluluğun hikayesini anlatacağım.

Size mutluluðun hikayesini anlatacaðým.

Evvel bir zaman içinde Mutluluk Diyarý varmýþ,
Bu diyarda herkes mutluymuþ,
Birbirlerini sever sayarlarmýþ,
Ne kan akarmýþ ne de kavga olurmuþ,
Dedim ya herkes birbirini sever sayarlarmýþ...

Yine böyle günlerden birinde,
Bir yabancý çýkagelmiþ,
Mutlu olmak istiyormuþ.
O kadar diyar gezmiþ ama bulamamýþ mutluluðu,
Sonra bir çobandan bu diyarý duymuþ.
Hemen düþe kalka koþarak gelmiþ...

Bu diyarýn en bilgin kiþinin sofrasýna misafir olmuþ.
Hoþ beþten sonra bu diyarýn gizemini sordu.
"Nasýl mutlu oluyorsunuz?" dedi.
Bilgin ev sahibi, gözlere bakarak dikkatlice dinlemiþ misafirini,
"Sana bu sorunun cevabýný þimdi veremem" dedi.
"Yarýn sana söyleyeceðim." diye ekledi.

Sofrada genellikle bir kuþ sütü eksikti denir ya,
Ben demesem olmaz,
Sofrada bir kuþ sütü eksikti... :)

Zaman akýp geçti,
Herkes kendi yataðýna çekildi.
Yorganý bile insana mutluluk veriyor diye geçirdi adamcaðýz,
Hemencecik uyuyuverdi oracýkta...

Sabah oldu,
Güzel bir kahvaltýdan sonra,
Dýþarý çýktýlar...

Geldiði gün öyle mutlu insanlarý görünce bir tuhaf olmuþtu.
Bilgin Adam "Þu köþedeki bahçenin duvarýný yapan adamýn bir bacaðý yok!" diye söze baþladý.
"Þu çoban yetimdir, hepimiz oðul biliriz onu!"
"Þuradaki evde bir þehidimiz var."
"Ýnan tek tek her evin herkesin sorununu sana söyleyebilirim" dedi.
"Bunlara raðmen mutluyuz çünkü bu diyarda ben yoktur, biz varýz!"
"Mutluluk benlerde deðil bizlerdedir evlat, sakýn bunu unutma!"

Dona kaldý, ne demekti bu anlayamadý bir an.
Sonra zamanla ne demek istediðini kavradý,
Mutluluk tek bir bedenin varacaðý bir duygu deðildi,
Mutluluk yardýmlaþmaydý,
Bir iþi yapamadýðýmýz durumlarda yapan arkadaþýmýzdý.
Mutluluk yanýbaþýnda duran bir ses, bir dost sesiydi...
Mutluluk iyi anýmýzda deðil kötü anýmýzda bizi güldürendir,
Mutluluk bir oyun gibidir, tek baþýna oynanmayan oyun...

"Tek baþýna yaþamak deðil birlikte yaþamaktýr mutluluk!"

Mutluluk gizemini kaptýðý gibi kendi köyüne gitti.
Bu gizemi bir anda boþ bir meydanda söyleyemezdi.
Yaþamak gerekiyordu,
Mutluluðu paylaþmasý gerekiyordu.
Zamanla köyün havasý deðiþti.
Köyün bilginlerine de çarpýyordu bu deðiþiklik,
Bir gün çektiler bu genci bir köþeye
Anlatmak zorunda kaldý kendi hikayesini
Köy zamanla tamamen deðiþti,
Mutluluk Diyarý diye artýk iki diyar oldu.

Kim ne derse desin bir gün
Kapýmýza çarpacak Mutluluk Dalgalarý...

Bekleyin...
Ben bekledim...
Ve kendimi
Mutluluk Diyarý’nda görüyorum.
Mutluluk Diyarý’na gitmedim ama
Mutluluk Diyarý yaptým bu dünyamý

02 Aralýk 2009

Sosyal Medyada Paylaşın: