Dilimdeki, Yurdumdaki aþk; Alyazmalý, Selvi boylu aþk. Bildiðim, Bilmek istediðim. Karacaoðlan, Köroðlu, Aþýk Veysel, Tüm Anadolu ozanlarý diliyle Anlatýlan, Gözlerinde bir orman yangýný olan Aþk.
Aþký Memnularý sardým Kýrk bohçaya, Attým en derin kýrk arþýn Uçurumlara. Yudum ellerimi kýrklayarak Temiz pak pýnarýnda Namusun.
Biz gerçekten sözlerin, Gözlerin, En saf gönlün, Yavru ceylan misali, Lekesiz, tertemiz olan sevginin, Alçak kuytulara gizlenmesine gerek duyulmayan Alný açýk sevmeleri sevdik.
Bil ey aþký arayan gönül Kadehler, günlük hoyrat iþlerin arasýnda Açýk saçýk sözlere dökülen deðil; Kýrk bohçaya sarýlý Hazine bilidiðimiz aþký. Nasýl anlatýlýr ki; En özel mücevher Paylaþýlmaz. Aþk iki kiþiye mahsus, Bir baþkasý göremez, Gördüðü aþk deðil. Eðer aþk bir anlýk hisse Bu yanýlgýnýn ahýnda; Doðan ay, yýldýzlar Menekþeler, güller Birbir dökülürler...
(Ocak 2010)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.