ÖZLEM
Özlem
Hak ile batýl-ý ayýrdým ben.
Kör ile ama yý böyle tanýdým.
Zulmetler içerisindeki dünyadan,
Ay ýþýðýný avuçlarýma aldým ben.
Ayet-i nur ki verdi þah-ý aþkým.
Yýldýzlar dökülür ellerime ellerinden.
Görebildiðim her bir mucizede,
Aþk yolunda yaðarak çaðlayan olurum.
Hey hat! gel gör ki aldýðým her ahenkten,
Alným yapýþýr yere O’na secdeden.
Tekrar dirilmek için bilki ben,
Haz alýrým o ay devrinden.
Sevgiyi çizdim, bu sebeple kalbime
Hasret rüzgarlarý eser yüreðimde,
Aþkýn bir yasasýný çýkarmam ben,
Bir de sönmez güneþi kalbimden.
Ölüm mü? Bu sevda da ölüm yok.
Hayat mý? Sevdikçe diriyim ben.
Gülüm Sana olan özlemim den,
Ýnan ki aslý ile ferhatý geçtim ben.
Her ayet, haber verir bana senden.
Ey dildar! seni tanýdýkça bilki aciz,
yýkarým engelleri gelen her yönden
Biliyorum ki Sen varsýn diye varým ben.
Hamiyet Yalazan
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUHABBET-İ HAYR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.