Bir zamanlar tanýmýþtým onu… Hali periþan, tarifsiz bir mecnun, Gözleri buðulu, yüreði aþkla doluydu… … Coþuyor, coþuyor, coþuyordu. Bana, haydi diyordu, durma, Sen de sevdalan, senin de sevda yelleri essin baþýnda Bulutlarda uç, pembe düþler gör, yýldýzlarda dolaþ, Benim gibi, senin de yüreðin çarpsýn aþkýnla… Sevdaný, kuþlara, rüzgâra, kelebeklere fýsýlda… Ýþte böyle, onun ki, baþka bir sevda… Bir gün, bir gariban gördüm, yýkýk dökük sokakta… Sinek kovalýyordu, elindeki sopayla…! Heey dostum, duur, tanýdým seni, gel hele þuraya Bir zamanlar mecnundun, ne oldu sana… Dedi; ne olur, bir þey sorma bana… O, mecnun hayatýmý, otur anlatayým sana… Huylar varmýþ, katýr mý katýr, inat mý inat… Huylar varmýþ, hýrlayýp, kükreyen bir at… Huylar varmýþ, melek mi melek , ömrüne ömür kat… Gözleri buðulu, yaþlarý, yüreðine akýyordu Benimki, melek çýkmadý diyordu… Gönlündeki ateþ sönmüþ, kalbi, boþ mu boþtu Artýk, o mecnun, halinden eser yoktu Aþký bitmiþ, fýrtýna dinmiþ, sevdalý yüreði bomboþtu… … Bir gariban gördüm, yýkýk dökük sokakta Benimki, melek çýkmadý diyordu… Aþk acýsýndan deðil, çektiklerinden, deli olmuþtu…
Erdal YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erdal Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.