ÇANAKKALE MAHŞERİ

Çanakkale mahþeri, o cehennem o ateþ,
Gazel gibi savruldu amca, oðul ve kardeþ,
Kimi taze yavuklu, kimi henüz yeni eþ.

Göðsünü siper etti gelecek için onlar,
Hürriyet için aktý Conkbayýrý’nda kanlar.

Ýntepe’yi döverken o ölüm kusan toplar,
Hüsamettin binbaþý, cansýz neferi toplar,
Her bomba iniþinde binlerce yürek hoplar.

Vatan tek gayemizdi, bizi sustu sananlar,
Ölüme koþuyordu henüz taze fidanlar.

Kilit bahirden beri yuvarlandý gülleler,
Dayanmýþ kapýmýza toprak ister yâd eller,
Bu ülke Türk ülkesi yada verir mi güller?

Toprak için düþtüler topraða o civanlar,
Türk yenilmez diyordu o mahþeri duyanlar.

Tek vücuttu Türkiye, boðaza koþtu o gün,
Lazý, Kürdü kardeþti, ne canlar düþtü o gün,
Kabardý Kanlýdere, nehirler taþtý o gün.

Sýrtta mermi taþýdý ak pürçekli analar,
Yiðitler saf tuttular ellerinde kýnalar.

Acýmasýzdý düþman, yer, gök kavruluyordu,
Her düþen bir yaprakta, bin can savruluyordu,
Ýki büklüm dedeler oðlunu arýyordu.

Oðullardý mahþerden Hakk katýna varanlar,
Ýnsan mý, canavar mý, bu canlara kýyanlar?

Babayý yavrusundan ayýrdý kanlý savaþ,
Yedi düvelin gücü tükendi yavaþ yavaþ,
Vurdu Seyyit Onbaþý, attýðý sanki bir taþ.

Bu acýnýn hüznünü ancak yaþayan anlar,
Ebedi ölümsüzdü, þüheda olan canlar.

Geçer anadan, yardan, geçer Mehmet’im serden,
Ölür vataný için geçmez bir karýþ yerden,
Bu köklü, aziz millet kalkar düþtüðü yerden.

Geldiði gibi gider zafer günü sayanlar,
Türk’ü yenilmez kýlar, ak yeleli aslanlar.

Rabia BARIÞ


Sosyal Medyada Paylaşın: