Beşinci Boyut

Merdiven
Ýnce uzun bir koridorun sonunda
Karanlýða uzanýp;
Gece gibi kaybolan.
Yürek atýþýnda adýmlarým
Hýzlanýp hýzlanýp duruyorlar,
Ya bilmeden, ya korkudan!
-Bastýðým yerleri aydýnlatacak
Bir meþalesi dahi yok gözlerimin-
Arkamda, yürüdüðüm zeminin
Sesleri yankýlanýyor boþlukta.
Bilmediðim bir dilde
Konuþuyor mekan!
Hasretiyle sevginin, ilerliyor bedenim.
Basamaklarýnda merdivenin ayaklarým titriyor,
Dizüstü yýðýlýp kalýyorum gözyaþlarý içerisinde
Yankýlanýyor haykýrýþlarým;
Karanlýk bilinmezliðin duvarlarýnda.
Görünürde hiç bir þey yok!
Dokunduðumda beliriyor her þey...
Heyecanýnda umutlarýn,
Bacaklarým doðruluyor güçlükle.
Esrarengiz bir kuvvet,
Çiviliyor sanki beni olduðum yere!
Sadece korku dolu þüphelerle,
Gözbebeklerim oynuyor yuvalarýnda.
Büyük bir hýzla geriye dönüyor zaman.
Kirpiklerimin ucunda,
Tavanýný seyrediyorum odamýn.
Alay edercesine yüzüme bakýyor.
Doðruluyorum yataðýmda.
Etkisinde düþlerimin,
Sersem sersem kalkýp aynaya bakýyorum.
Sanki
Yabancý bir çift göz beni seyredermiþ gibi!
Korkuyla irkilip kendime geliyorum.
Ne oluyor,
Ne olacak bilmiyorum!
Giyinip dýþarý çýkýyorum hepsi bu....

Bülent Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın: